Αποφάσεις-κόλαφος εξεδόθησαν στις 16 Ιανουαρίου του 2012 από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, σε ό,τι αφορά στην υποδοχή και τη στάση των διοικητικών και δικαστικών ελληνικών αρχών απέναντι στους αλλοδαπούς.
Η πρώτη υπόθεση, η «υπόθεση Zontul», όπως ονομάζεται, αφορά σε ένα περιστατικό που είχε σοκάρει την κοινή γνώμη: τον βιασμό του προσφεύγοντος - κρατούμενου μετανάστη χωρίς χαρτιά - με γκλομπ από άνδρα του Λιμενικού Σώματος παρουσία συναδέλφων του στα Χανιά το 2004. Οι λιμενικοί στη συνέχεια χτύπησαν τους μετανάστες συγκρατουμένους του, τους κατέβρεξαν με νερό και τους περιέλουσαν με χημικές ουσίες.
Η Ελλάδα για την υπόθεση αυτή καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για παραβίαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (απαγόρευση βασανιστηρίων και απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης).
Το χειρότερο για τις ελληνικές Αρχές είναι πως το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν διεξήχθη επαρκής και αποτελεσματική έρευνα για τον καταλογισμό των ευθυνών στους θύτες και ότι η ποινή που επιβλήθηκε στον λιμενικό δεν ήταν ανάλογη με την πράξη βασανισμού!
Η δεύτερη υπόθεση, η «υπόθεση Takush», αφορά στην απέλαση νόμιμα διαμένοντος μετανάστη, ο οποίος είχε κατηγορηθεί αλλά αθωωθεί από το Αυτόφωρο Ποινικό Δικαστήριο. Ωστόσο, η διοικητική απέλαση προχώρησε άμεσα χωρίς να δοθεί στον απελαθέντα η δυνατότητα αποτελεσματικής προσφυγής κατά της απόφασης απέλασης. Η απέλαση εκτελέστηκε χωρίς αιτιολόγηση, αόριστα, για «λόγους δημόσιας τάξης».
Έτσι για πρώτη φορά η Ελλάδα καταδικάστηκε και για παραβίαση του έβδομου Πρωτοκόλλου (άρθρο 1) της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που αφορά στην προστασία των νόμιμα διαμενόντων μεταναστών από αυθαίρετη και αναιτιολόγητη απέλαση.
Η πρώτη υπόθεση, η «υπόθεση Zontul», όπως ονομάζεται, αφορά σε ένα περιστατικό που είχε σοκάρει την κοινή γνώμη: τον βιασμό του προσφεύγοντος - κρατούμενου μετανάστη χωρίς χαρτιά - με γκλομπ από άνδρα του Λιμενικού Σώματος παρουσία συναδέλφων του στα Χανιά το 2004. Οι λιμενικοί στη συνέχεια χτύπησαν τους μετανάστες συγκρατουμένους του, τους κατέβρεξαν με νερό και τους περιέλουσαν με χημικές ουσίες.
Η Ελλάδα για την υπόθεση αυτή καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για παραβίαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (απαγόρευση βασανιστηρίων και απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης).
Το χειρότερο για τις ελληνικές Αρχές είναι πως το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν διεξήχθη επαρκής και αποτελεσματική έρευνα για τον καταλογισμό των ευθυνών στους θύτες και ότι η ποινή που επιβλήθηκε στον λιμενικό δεν ήταν ανάλογη με την πράξη βασανισμού!
Η δεύτερη υπόθεση, η «υπόθεση Takush», αφορά στην απέλαση νόμιμα διαμένοντος μετανάστη, ο οποίος είχε κατηγορηθεί αλλά αθωωθεί από το Αυτόφωρο Ποινικό Δικαστήριο. Ωστόσο, η διοικητική απέλαση προχώρησε άμεσα χωρίς να δοθεί στον απελαθέντα η δυνατότητα αποτελεσματικής προσφυγής κατά της απόφασης απέλασης. Η απέλαση εκτελέστηκε χωρίς αιτιολόγηση, αόριστα, για «λόγους δημόσιας τάξης».
Έτσι για πρώτη φορά η Ελλάδα καταδικάστηκε και για παραβίαση του έβδομου Πρωτοκόλλου (άρθρο 1) της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που αφορά στην προστασία των νόμιμα διαμενόντων μεταναστών από αυθαίρετη και αναιτιολόγητη απέλαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου