ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ

ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Θέλουν "σταύρωμα"; Ας τους κάνουμε επιτέλους την χάρη!



Δημοσιευμένη  εικόνα




Καλημέρα Dr Death. Γιατί έχω μούτρα; Που ήσουν την Παρασκευή; Τριήμερο; Εν μέσω προεκλογικής περιόδου; Τι διάολο γιατρός είσαι αν δεν ξέρεις ότι πριν από εκλογές αυξάνονται τα κρούσματα παράνοιας; Είναι σαν να ρωτάω ξενοδόχο «που ήσουν τον Δεκαπεντάυγουστο;» και να μου απαντάει «στην Eurodisney».

Έλα, έλα να πιάσουμε δουλειά. Στο ξεκαθαρίζω από τώρα. Αν γίνει και debate, θα με μπαγλαρώσουν οι "άντρες με τα άσπρα". Τους είδες χθες; Τι ποιους βρε κομπογιαννίτη; Τον χοντρό και τον λιγνό, ο ένας στα Γιάννενα και ο άλλος στο Ζάππειο. Μα δε μου λες, αυτουνού δεν βρέθηκε ένας να του πει ότι τα sequel δεν «τραβάνε»; Εδώ το Alien κορυφαία εργάρα όλων των εποχών, και μετά το δεύτερο δεν βλεπότανε. Άκου Ζάππειο 3.

Αμ το άλλο; Την αγκαλίτσα με τον «αγκαλίτσα» την είδες; Μέχρι και οι τρίχες στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού μου σηκώθηκαν. Λοιπόν, εδώ είσαι κι εδώ είμαι. Εγώ με τον Σαμαρά έχουμε ένα κοινό σημείο. Περάσαμε παιδικά χρόνια χωρίς κούκλες. Μα αν μπορούσα να τον ρωτήσω, είμαι σίγουρη ότι θα μου έλεγε ότι η μάνα του είχε φτιάξει ένα ράφι στα 2,5 μέτρα κι είχε στολίσει όλες τις κούκλες του και τα αρκουδάκια εκεί πάνω. Και τώρα, σαν εμένα κι αυτός, αγκαλιάζει όλο τον κόσμο, περιμένοντας να ανάψει η μούρη τους σαν τον «αγκαλίτσα μελισσάκι».

Και τι είπε; «εγώ – εγώ – εγώ – εγώ». Ένας κερατάς να του μάθει το «ΕΜΕΙΣ» δεν υπάρχει; Αν καταφέρει μόνος του όλα αυτά για τα οποία είπε «Εγώ», θα είναι ένα level πάνω απ’ τον Jack Norris ( παλιό αλλά πετυχημένο).

Γιατρέ, θα σου πω κάτι, που με ανησυχεί πολύ. Σε κάποια πράγματα ταυτίστηκα και με τον Βαγγέλα. Καταρχήν, φαίνεται ότι έφαγε το ένα αρνί μόνος του το Πάσχα. Οκ εγώ δεν είχα ολόκληρο αρνί, αλλά έφαγα σαν Βαγγέλας. Αυτός μιλούσε, κι εγώ τον φανταζόμουν στο Πασχαλιάτικο τραπέζι με κόκκινες κοτσίδες και κράνος με κέρατα, να κρατάει το αρνί όπως κρατάει ο Οβελίξ το αγριογούρουνο. Άστο μη το σημειώνεις αυτό. Υπάρχει και χειρότερο.

Τον άκουγα να λέει, θα πάρουμε 5 από δω, 3 από κει, 10 απ’ την άλλη και θα μαζέψουμε 1 δις. Και τι σκεφτόμουν ρε Γιατρέ; Κάποιες φορές, εκεί κατά το τέλος του μήνα, που ψαχουλεύω τσέπες και τσάντες να βρω τα ψιλά που έχουν παραπέσει. Στο λέω και ντρέπομαι. Αυτός ο κ***χοντρός πως το λέει έτσι «αέρα πατέρα» χωρίς ίχνος ντροπής; Αυτούς τους τρόπους Βαγγέλα για να πάρω ένα πακέτο τσιγάρα, τους ξέρω κι εγώ που δεν σπούδασα.

Άχρηστοι, άχρηστοι γιατρέ. Κι εσύ άχρηστος είσαι, αφού και σήμερα εδώ είμαι. Κι εγώ άχρηστη είμαι που τους σταύρωνα τόσα χρόνια. Όλοι άχρηστοι είμαστε που κάναμε το ίδιο. Πρέπει να γίνουμε χρήσιμοι Γιατρέ. Εμείς…όχι Εγώ. Όλοι. Πρέπει να τους σταυρώσουμε πάλι Γιατρέ. Αλλά αυτή τη φορά κυριολεκτικά.

Σου έχω πρόβλημα να λύσεις μέχρι την επόμενη επίσκεψη. Αν υποθέσουμε ότι έχουμε έναν δρόμο …τυχαία πχ την Συγγρού, με μήκος περίπου 9 χλμ, τι απόσταση πρέπει να έχει ο ένας σταυρός από τον άλλον για να σταυρώσουμε 300 «σωτήρες»; Ας τo κάνουμε όπως οι Ρωμαίοι. Ας ακούσω, Γιατρέ, τον Βαγγέλα να αναφωνεί ωσάν τον Οβελίξ "Είναι τρελλοί αυτοί οι Ρωμιοί", κι ας αποθάνω δικαιωμένη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: