Η μοίρα είχε διαγράψει το ταξίδι της ζωής, μέχρι την ηλικία των δεκαεννέα ετών για τον Σταμάτη Χηνοφώτη απο την Βαρβάσαινα, που έχασε την περασμένη Δευτέρα τη μάχη με τον καρκίνο, βυθίζοντας την οικογένειά του στη θλίψη.
Το άσχημο παιχνίδι που έπαιξε η ίδια η ζωή, τόσο σκληρά και άδοξα για τον νεαρό που δεν πρόλαβε να τη ζήσει και να την χαρεί όπως του άξιζε, έρχεται να συμπληρώσει με τον χειρότερο τρόπο την αδικία που για δεύτερη φορά χτυπά την πενταμελή οικογένεια.
Τραγική ειρωνία, σε όλα αυτα είναι πως πρίν απο δεκαέξι χρόνια, η μικρή Μαρία Χηνοφώτη το πρώτο παιδί της οικογένειας, είχε χάσει την μάχη με την ζωή πριν ακόμα προλάβει να την αγγίξει, όταν ήταν μόλις έξι ετών. Ο καρκίνος όμως χτύπησε την πόρτα στη χαροκαμένη μάνα και της πήρε και το δεύτερο αγγελούδι της, στις 2 Ιουλίου, μια ημερομηνία που δεν θα ξεχάσει ποτέ. Ποιός να το πίστευε τότε, όταν η ύπουλη ασθένεια διαγνώσθηκε στο μικρό Σταμάτη, πριν απο δύο χρόνια, πως θα έσβηνε στην αγκαλιά της μητέρας του την ίδια ακριβώς ημερομηνία που τόσα χρόνια πριν είχε χάσει την εξάχρονη αδελφή...
Ποιός να καταφέρει να παρηγορήσει αυτή την μάνα, τον πατέρα και τα τρία παιδιά που έμειναν πίσω, για το κακό που τους βρήκε; Κανείς.
Θλίψη, πόνος και ένα μεγάλο γιατί, συναισθήματα που έγιναν ένα με την οικογένεια, τους συγγενείς και τους φίλους οι οποίοι βρέθηκαν στην νεκρώσιμο ακολουθία, το απόγευμα της Δευτέρας, στη Βαρβάσαινα.
Δίπλα στην οικογένεια κουράγιο και δύναμη έδιναν οι εκπρόσωποι του ιδρύματος "Φλόγα", που συμπαραστάθηκε από την πρώτη στιγμή στις δύσκολες ώρες του αδικοχαμένου Σταμάτη.
Το άσχημο παιχνίδι που έπαιξε η ίδια η ζωή, τόσο σκληρά και άδοξα για τον νεαρό που δεν πρόλαβε να τη ζήσει και να την χαρεί όπως του άξιζε, έρχεται να συμπληρώσει με τον χειρότερο τρόπο την αδικία που για δεύτερη φορά χτυπά την πενταμελή οικογένεια.
Τραγική ειρωνία, σε όλα αυτα είναι πως πρίν απο δεκαέξι χρόνια, η μικρή Μαρία Χηνοφώτη το πρώτο παιδί της οικογένειας, είχε χάσει την μάχη με την ζωή πριν ακόμα προλάβει να την αγγίξει, όταν ήταν μόλις έξι ετών. Ο καρκίνος όμως χτύπησε την πόρτα στη χαροκαμένη μάνα και της πήρε και το δεύτερο αγγελούδι της, στις 2 Ιουλίου, μια ημερομηνία που δεν θα ξεχάσει ποτέ. Ποιός να το πίστευε τότε, όταν η ύπουλη ασθένεια διαγνώσθηκε στο μικρό Σταμάτη, πριν απο δύο χρόνια, πως θα έσβηνε στην αγκαλιά της μητέρας του την ίδια ακριβώς ημερομηνία που τόσα χρόνια πριν είχε χάσει την εξάχρονη αδελφή...
Ποιός να καταφέρει να παρηγορήσει αυτή την μάνα, τον πατέρα και τα τρία παιδιά που έμειναν πίσω, για το κακό που τους βρήκε; Κανείς.
Θλίψη, πόνος και ένα μεγάλο γιατί, συναισθήματα που έγιναν ένα με την οικογένεια, τους συγγενείς και τους φίλους οι οποίοι βρέθηκαν στην νεκρώσιμο ακολουθία, το απόγευμα της Δευτέρας, στη Βαρβάσαινα.
Δίπλα στην οικογένεια κουράγιο και δύναμη έδιναν οι εκπρόσωποι του ιδρύματος "Φλόγα", που συμπαραστάθηκε από την πρώτη στιγμή στις δύσκολες ώρες του αδικοχαμένου Σταμάτη.
Και εκεί, στο τέλος, στο σημείο του αποχαιρετισμού, τα "ΓΕΝΕΘΛΙΑ" του
Νότη Σφακιανάκη, το τραγούδι του Σταμάτη, ηχούσε θλιβερό και τον συνόδευε στην τελευταία του κατοικία.
Νότη Σφακιανάκη, το τραγούδι του Σταμάτη, ηχούσε θλιβερό και τον συνόδευε στην τελευταία του κατοικία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου